امام باقر عليه السلام فرمود: روزى پدرم با اصحاب خود نشسته بود. روى به آنها كرد و فرمود: كداميك از شما حاضريد آتش گداخته را در كف دست بگيريد تا خاموش شود، همه از اين عمل عاجز و سر بزير افكنده و چيزى نگفتند!
من عرض كردم ، پدر جان اجازه مى دهى من اين كار را بكنم ؟ فرمود: نه پسر جان ، تو از منى و من از تو هستم ، منظورم اينها بودند.
پس از آن سه مرتبه فرمايش خود را تكرار كرد هيچكدام جواب ندادند. آنگاه فرمود: چقدر زيادند اهل گرفتار، و اهل عمل كميابند، با اينكه كار آسان بود و ما مى شناسيم كسانى را كه اهل عمل و گفتارند، خواستم بدانيد و امتحان داده باشيد!
امام باقر عليه السلام فرمود: در اين موقع بخدا سوگند مشاهده كردم كه آنان چنان غرق در حيا و خجالت شده بودند كه گويا زمين آنها را به سوى خود مى كشيد. بعضى از ايشان عرق از جبين جارى ولى چشم را از زمين بلند نمى كردند.
همينكه پدرم شرمندگى آنها را مشاهده كرد فرمود: خداوند شما را بيامرزد، من جز نيكى نظرى نداشتم ، بهشت داراى درجاتى است يكى از آن درجه متعلق به اهل عمل است كه مربوط به ديگران نيست .
امام باقر عليه السلام فرمود: آن وقت مشاهده كردم ، مثل اينكه از زير بارگران و سنگين و ريسمانهاى محكم خارج شدند.

( الله، هیچ معبودى [بحق] نیست جز خداوند یگانه، خداوندی که زنده و قائم به ذات خویش است، هیچگاه خواب سبک و سنگینى او را فرا نمى‏گیرد، آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، برای اوست [از آن الله است]؛ کیست که نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند، آنچه را در پیش روى آنها [بندگان‏] و پشت سرآنهاست مى‏داند؛ و از گذشته و آینده آنها آگاه است؛ آنها جز به مقدارى که او بخواهد احاطه به علم او ندارند، کرسی او[ تخت و حکومت او] آسمانها و زمین را دربرگرفته، و حفظ و نگاهدارى آن دو[ آسمان و زمین ]، برای او گران نیست. و او بلند مرتبه و با عظمت است.) سوره بقره – آیه 255

بعد از هر نماز سعی شود آیه الکرسی خوانده شود.

آورده اند :‌"هرکس پس از هر نماز آن را بخواند مانعی از ورود بهشت او نمی شود مگر مردنش."

1- نسائی در کتاب:(عمل الیوم و اللیله) شماره (100)

2- ابن السنی شماره (121)

3- و أَلبانی در صحیح الجامع (339/5)

4- و سلسله الأَحادیث الصحیحه (697/2) شماره (972) 

آن را صحیح دانسته اند