پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مردى را ديد كه در دعايش مى گويد: خدايا مرا ببخش در حاليكه نمى بينم كه مرا بيامرزى .
پيامبر صلى الله عليه و آله از شنيدن اين دعا ناراحت شد و به آن مرد فرمود:
چرا اينقدر نسبت به خدا بدگمان هستى ؟ و از رحمت او مايوس ؟
آن مرد گفت : گناهان من قبل از مسلمانان شدن و بعد از مسلمان شدن زياد است ، نمى دانم خدا چگونه اين گناهان را مى بخشد.
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:
گناهانى را كه قبل از مسلمان شدن مرتكب شده اى ، ايمانت آنها را از بين مى برد، گناهانى را هم كه بعد از اسلام آوردن انجام داده اى ، نمازهايت آن گناهان را از بين مى برد و از هر نماز تا نماز ديگر گناهى كه از تو سر بزند، نماز بعدى كفاره گناهان قبلى مى باشد.

 اميرالمؤ منين (ع) فرمود: روزى من به همراهى حضرت فاطمه +عليها السلام به حضور رسول اكرم (ص) رفتيم حضرت را متاءثر و گريان ديديم .
گفتيم يا رسول اللّه چه باعث شده است كه شما به اين حال درآمده ايد؟ فرمود يا على شبى كه من به آسمانها عروج كردم بعضى از زنهاى امتم را ديدم كه با موى سر، ايشان را در آتش آويخته بودند و مغز سر ايشان مى جوشيد.
زنى را ديدم كه با زبان آويخته بودند از حميم به گلوى او مى ريختند. زنى را ديدم آويخته به پستان خود بود و گوشت بدن خود را مى خورد. و در ميان آتش مى سوخت .
زنى را ديدم پاهاى او را به پستان بسته بودند و عقرب ها و مارها را به بدن او مسلط ساخته بودند.
زنى را ديدم كه كرو لال در تابوتى از آتش وى را عذاب مى كردند زنى را ديدم آتش از دهان و دماغ و چشمهاى وى بيرون مى آمد و امعاع و احشاء خود را مى خورد.
زنى را ديدم سرش مثل سر خوك و بدن او مثل بدن خر و ملائكه با تازيانه به سرش مى زدند.
حضرت فاطمه عليها السلام عرض كرد: پدر گناه اين زنان چه بوده ؟ فرمود: آن زنى كه به موى سرش آويخته بودند زنى است كه موى سر خود را در دنيا از نامحرم نمى پوشاند. و اما آن زنى كه به زبان آويزان بود زنى است كه شوهر خود را با زبان آزار مى داد. و اما آن زنى كه به پستانش آويخته بود، زنى است كه شوهرش را در فراش و رختخواب اطاعت نمى كند.
و اما آن زنى كه به پاهايش آويخته بود زنى است كه بدون اجازه شوهر از خانه بيرون مى رود.
و اما آن زنى كه گوشت بدن خود را مى خورد زنى است كه خود را زينت مى كند و از ديد نامحرم خود را حفظ نمى كند.
و اما آن زنى كه دست و پاى وى را بسته بودند و مار و عقرب ها را به او مسلط كرده بودند، زنى كه وضو نمى گرفت و لباس و خانه اش را از نجاست پاك نمى كرد و غسل جنابت و حيض و نفاس انجام نمى داد و نماز را سبك مى شمرد.
و اما زنى كه كرو لال بود زنى است كه از زنا اولاد مى زائيد و اما آن زنى كه امعاء خود را مى خورد زنيست كه قوادى مى كرد.
و اما آن زنى كه سرش مثل خوك بود و بدنش مثل بدن خر بود زنى است كه نمّامى مى كرد. واى بر آن زنى كه شوهرش از او غضب ناك شود و خوشابحال زنى كه شوهرش از او راضى شود.
و اما آن زن كه آتش از دهانش خارج مى شد زنى مغنّيه و آوازه خوان است .

 عبید زاکانی

عبید زاکانی” خوش وقت آن که عاشق صدیق اکبرست در راه دین موافق صدیق اکبرست 

 «رمضان» نام یکی از ماه های سال عربی و اسلامی می باشد و نهمین ماه از سال قمری است و در نزد پروردگار دارای منزلت فراوانی است. «رمض» در لغت به معنی سوختن می باشد. سوخته شدن پا در اثر گرمی زمین وچون ماه رمضان گناهان را می سوزاند، از این رو این ماه را رمضان نامیده اند.

ماه رمضان تنها ماهی است که نام آن در قرآن ذکر گردیده. ماه رمضان، با فضیلت ترین و با برکت ترین ماه سال به شمار می رود. زیرا در این ماه خداوند متعال درهای رحمت خویش را بر مسلمانان می گشاید. از اهمیت های رمضان، نزول قرآن، کلام پروردگار و بزرگ ترین معجزه رسول الله (صلی الله علیه وسلم) می باشد.

آری، قرآنی که حامل برنامه هدایت و سعادت انسان می باشد، در این ماه پر برکت از آسمان نازل گردید. در رمضان شبی وجود دارد که از جهت ثواب با هزار ماه برابری می نماید. در ماه رمضان نماز تراویح خوانده می شود. پرهیزگاری و توجه به معنویات با اجتناب از خوردن، آشامیدن و جماع نمودن (همبستری کردن) یکی دیگر از خصیصه های این ماه مبارک می باشد و فضایل بی شمار دیگری برای این ماه مبارک وجود دارد که به تعدادی از آن ها که در قرآن و احادیث نبی اکرم (صلی الله علیه وسلم) وارد شده می پردازیم.

قال الله تعالی: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» (سوره بقره آیه ۱۸۳)

(ای کسانی که ایمان آورده اید، بر شما واجب شده روزه [ماه رمضان] همان گونه بر کسانی که پیش از شما بودند [واجب بود] باشد که پرهیزگاری نمایید.)

پس با وجود این آیه روزه ماه رمضان بر ما آشکار خواهد شد و واجب بودن روزه ماه رمضان همانند وجوب نماز، زکات و حج می باشد، زیرا روزه ماه رمضان یکی از شعایر و پنج اصل ارکان اسلامی می باشد و هر کسی که آن را انکار نماید کافر می گردد و تارک آن فاسق و گناه کار محسوب می شود.

پروردگار متعال در هر جا لفظ «یا ایها الذین آمنوا» (ای ایمان داران)، را به کار برده نشان از رحمت وی در آن مساله را دارد، و در هر کجا نشان از غضب او باشد، لفظ «یا ایها الناس» را متذکر شده و این خود نشان از نظر و رحمت ویژه پروردگار نسبت به ماه رمضان دارد.

قال الله تعالی: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ» (سوره بقره آیه ۱۸۵)
(ماه رمضان [همان ماهی] است که در قرآن فرو فرستاده شد)

و این آیه خود محکم ترین دلیل بر عظمت، بزرگی و با برکتی ماه رمضان می باشد. چه برکتی بالاتر از قرآن و چه راهنمایی با فضیلت تر از آن، که در این ماه عظیم برای سعادت انسان نازل شده است!

اکنون به گوشه ای از اهمیت ماه رمضان در احادیث نبوی اشاره می کنیم:

۱- حضرت عمر بن خطاب (رضی الله عنه) می گوید که روزی مردی به پیش رسول الله (صلی الله علیه وسلم) آمد و گفت اسلام چیست؟ و آن حضرت در پاسخ فرمودند: اسلام این است که شهادت دهی این که معبود بر حقی جز الله نیست و محمد فرستاده خداست و نماز بر پا داری و زکات بدهی و رمضان را روزه بگیری، و اگر توانایی داشتی به حج خانه خدا بروی.

۲- ابوهریره می گوید که رسول الله (صلی الله علیه وسلم) فرمود: هنگامی که ماه رمضان از راه می رسد، درهای آسمان گشوده می شوند و درهای دوزخ بسته می گردد و شیاطین به زنجیر کشیده می شوند. (متفق علیه)

این حدیث مبارک نیز دلالت بر فضیلت این ماه و گسترش هر چه بیشتر رحمت پروردگار در آن دارد. خداوند همواره رحمت خویش را بر بندگانش معطوف می دارد، اما در ماه رمضان آن را برای کسانی که تشنه آن هستند، مضاعف می نماید.

۳- ابوهریره می گوید که رسول الله (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: خداوند می فرماید: روزه از آن من است و من جزا و پاداش آن را خواهم داد، زیرا (شخص روزه دار) ارضای تمایلات جنسی و خوردن و آشامیدن را به خاطر من ترک می نماید. روزه هم چون سپری در برابر آتش دوزخ می باشد و برای شخص روزه دار در دو موقعیت خوشحالی وجود دارد: یکی زمانی که افطار می نماید و دیگری زمانی که پروردگارش را ملاقات می نماید و بوی دهان روزه دار در نزد خدا از بوی مشک، خوش بو تر است. (رواه بخاری)